En etkin politika hakemli araştırmalar için zorunlu anında kendi kendine arşivleme politikasıdır. Böyle bir politika araştırmacıların tüm hakemli araştırmaları (dergi, konferans makaleleri, kitaplar/monografiler) yayına kabul edildikten hemen sonra organizasyonun kurumsal arşivinde depolamalarını gerektirir. Yayıncı ambargosu yoksa hakemli araştırmalara anında açık erişimi de şart koşar. Kurumsal açık erişim politikası telif hakkı ve lisanslandırmaya değinmeli, düzenlemelerini ve pozisyonunu açıklamalı ve araştırmacılara konuyla ilgili bilgi kaynakları sağlamalıdır.
Zorunlu politika. Gönüllü politikaların tersine zorunlu politikalar etkin destek, savunuculuk ve e-altyapı sistemi ile birlikte sunulursa daha yüksek uyum oranlarıyla sonuçlanır. Araştırmacıların çalışmalarını kurumsal arşivde depolamaları şart koşulmalıdır. Bu şart mesleki yükselme ve değerlendirmeyle ilişkilendirilmelidir. Değerlendirme amacıyla otorite araştırmacı, bölüm ve kurum yayın listeleri doğrudan kurumsal arşivden çekilmelidir. Böylece kurumsal arşivin bu amaçla kullanılacağı, dolayısıyla araştırmalarının arşivde tam olarak temsil edilmesini sağlamanın yazarların kişisel yararına olduğu kendilerine açıkça belirtilir.
Kendi kendine arşivleme politikası (= yeşil açık erişim politikası). Açık erişim için hem kendi kendine arşivleme hem de açık erişim yayıncılık geçerli yollar ise de araştırma kurumlarının yeşil açık erişim politikalarını kabul etmeleri önerilir. Çünkü kendi kendine arşivleme kuruma açık erişimin de ötesinde yarar sağlar. Kendi kendine arşivleme kurumsal çıktıları kaydetmek ve korumak ve bu çıktılara erişim sağlamak amacıyla yayın üst verilerinin (metadata) ve tam metin dijital yayınların çevrimiçi (online) kurumsal arşivde depolanma sürecidir. Arşivler AYK’lerin araştırma çıktılarını kendi başlarına yönetme, yayma ve korumalarını sağlayan önemli araçlardır. Kendi kendine arşivleme akademik yayıncılıkla ilgili değildir. Kendi kendine arşivleme araştırmacıların hem kurumlarına karşı bir yükümlülüğü hem de kendi etkilerini artırmaya yarayan bir faaliyet olarak algılanabilir. Yazarın çalışmasını nerede yayımlayacağına ilişkin seçimine de karışmaz. MedOANet projesinde altı ülkede ilgili anketlere katılan AYK’lerin %85’inden fazlasının zaten kurumsal arşivlere sahip oldukları, dolayısıyla arşivlere zaten önemli kaynaklar ayrıldığı ortaya çıkmıştır. AYK’ler zorunlu kendi kendine arşivlemeyle birlikte açık erişim yayıncılığı (yani altın açık erişimi) teşvik edebilirler ve yazarların açık erişim yayıncılarına (dergiler ve monografiler) Yazar İşlem Ücretlerini ödemelerini desteklemek için fonlar ayırabilirler. Ama bu, yazarların açık erişim yayıncılığı denemelerini teşvik eden ek bir etkinliktir ve AYK’nin zorunlu kendi kendine arşivleme politikasıyla ilgili değildir.
Anında kendi kendine arşivleme ve açık erişim. Kendi kendine arşivleme bir eser hakem denetiminden sonra yayına kabul edilir edilmez (yazarın ya da mümkünse yayıncının son kopyası) zorunlu olmalıdır. Böylece (ambargo şartı yoksa) yayının üst verileri ve yayının kendisi, farklı yayın tarihine bakılmaksızın anında erişilebilir hale gelir. Dahası, yayıncı çıkarlarıyla bir çatışma söz konusu değildir, çünkü arşivlenecek ve herkese açılacak belge yayıncının sürümü değildir. Yayıncı izin verirse yayıncı sürümü de arşivlenebilir. Hatta bazı yayıncılar kendi yayınladıkları sürümün arşivlenmesini de şart koşarlar, çünkü bu, yayıncıların dergilerinin etkisinin artmasına yardımcı olur. Arşivlenen yayının üst verilerine ve yayının tam metnine anında açık erişim zorunlu olmalıdır. Fakat yayıncı ambargosu anında açık erişimi engellerse o zaman yayın ambargo süresi dolana kadar arşivde erişime kapalı olarak tutulabilir. Kurumsal arşivler ambargo süresi dolduktan sonra belgeleri otomatik olarak erişime açacak şekilde programlanmalıdır. Böylece yazar yayını depolarken ambargo süresini kolayca girer ve yazılım o tarihte tam metni erişime açar. Yazar bunu hatırlamak zorunda kalmaz. Buna ek olarak, arşivler kullanıcılarına ambargolu yayınların bir kopyasını doğrudan yazarlarından isteme olanağı sağlayan “bir kopya iste” işlevselliğine sahip olmalıdır. Son olarak, çoğu yayıncının kendi kendine arşivlemeye izin verdiği not edilmelidir. Konuyla ilgili yayıncı politikaları için bkz. http://www.sherpa.ac.uk/romeo/
Hakemli araştırma. Politika, kapsadığı içerik hakkında açık olmalıdır. Kendi kendine arşivlemenin hedeflediği içerik hakemli araştırmalar -makaleler, konferans bildirileri ve kitaplar/monografiler- olmalıdır. MedOANet projesinde altı ülkede halihazırda doktora ve yüksek lisans tezlerine önem verildiği ortaya çıkmıştır. Bu tür bilim önemli olmasına rağmen şimdi hakemli araştırmalara dikkat çekilmelidir. Kitaplar yayınlar içinde ayrı bir kategoridir. Üretimi uzun zaman alır, çoğu zaman yazarlar telif ücreti alırlar ve yayıncılar çoğu kez kitaplara dergilerden daha çok yatırım yaparlar. Bu özellikler kitapları dergi makalelerinden ayırır ve politika koşulları açısından dikkat gerektirir.
Bu nedenle AYK’ler kitapların ve kitap bölümlerinin üst verilerini kendi kendine arşivlemeyi zorunlu hale getirmeli ama bu tür içeriğe açık erişimi zorunlu yapmamalıdır. AYK’ler alternatif olarak kitapların farklı durumunu dikkate alan uzun ambargo sürelerine izin vermeyi düşünebilirler.
Araştırma verileri de önemli bir araştırma çıktısı türü olup, son zamanlardaki açık erişim politika tartışmaları araştırma verilerine yönelmiştir. Araştırma verilerine açık erişim çeşitli yararlar sağlar. Araştırma sonuçlarını doğrulama olanağı ve veri toplama çalışmalarında tekrarı önleyerek tasarruf etme bunlar arasındadır. Bilimsel sonuçların dayandığı verileri açıklama bir düzgün bilimsel ahlak sorunudur. Araştırmacı genelde kendi verilerinin sahibiymiş gibi bir tutum takınmakla birlikte bilimsel veriler duyarlı ve gizli veriler de içerebilir. Buna ek olarak, kamu kaynaklarıyla desteklenen araştırmalar sırasında üretilen verilerin sahibinin kim olduğu konusunda genellikle önemli bir karışıklık vardır. Bilimsel verilerin özel ve farklı doğasını oluşturan tüm bu ögelerden dolayı, bu verilere açık erişim farklı bir politika belgesinde geniş bir biçimde ele alınmalıdır. Bu politikalar formüle edilirken kişisel verilerin yanı sıra duyarlı ve gizli bilgilere de saygı gösterilmelidir. Ama ilk olarak açık erişim politikaları araştırmacıların yayınlara dayanak oluşturan verileri depolamalarını teşvik etmelidir.